دلیل دوم دین اسلام قانون خدائی است
دوم چیزی که بآن می توان پیغمبری حضرت خاتم را اثبات نمود قانون دین اسلام است.
بطور کلی هر فردی دارای دو جنبه است جنبه روحانی و جنبه جسمانی و طبیعی و راجه و راجع بهر یک وظایفی دارد که بایستی بخوبی مراعات کند و هرگز روی سعادت و خوشبختی را نخواهد دید.
پس ما محتاج بقانون عدلی هستیم که بین ما حکم فرما باشد و چنان چه گفته شد قانون گذار بایستی کسی باشد مطلع بر طبایع مردم و خود تحت مقتضیات طبیعت و حالات گوناگون واقع نباشد و آن خداست و بس.
وظیفه پیغمبران این است که بحسب مقتضیات زمان خود قانون خدائی وضع نمایند.
و چون دین اسلام تا قیامت باید بر پا باشد این است که دستورات و قوانین آن طوری محکم و پا بر جاست که در هر زمانی مطابق با مقتضیات و موقعیت همان زمان احکام عادلانه آن جاری و خلل نا پذیر است زیرا که آن چه بشر محتاج باوست در امور معاش و معاد بدون تجاوز از حد اعتدال و سعادت او بآن تامین می شود تعیین فرموده است.
کسی که آرزوی سعادت و کامیابی و خوشبختی دارد و طالب آرامش روحانی و استراحت جسمانی است ، بایستی کاملاً بدستورات اسلام عمل نماید زیرا که معیار تشخیص دادن حد وسط بین اعمال و افعال ما شرع است ، عقل بشر اگر بتواند اندازه ای خوب و بد را تشخیص دهد هرگز نمی تواند پیش خود موارد جزئی اعمال و افعال خود را روی قانون عدل بیاورد ، پس البته بایستی میزان عدلی باشد تا اعمال و افعال را بآن بسنجیم و آن میزان اسلام است.
قدری در فقه اسلام تدبر نما ببین چگونه در هر یک ازامور اخلاقی ، علمی ، اقتصادی ، اجتماعی بمیزان عادل احکام و وظائفی مقرر فرموده و در هر حکمی اسرار و رموزی است.
احکام روحانی از قبیل معارف و عقائد تهذیب اخلاق چیزی فرو گذار نفرموده ، راجع بخدا شناسی بقدری که در قوه بشری تاب تحمل آن هست با حسن وجه بیان نموده و صفات و اسمائی که لایق مقام قدس الهی است و سزاوار مقام احدی است تعیین کرده و طریق کسب معارف و کیفیت سیر و سلوک را بما آموخته و نیز راجع بمعاد و بازگشت گوشزد بشر نموده که پس از این عالم عالمی است و پشت این پرده دری و اسراری است و بشر بمردن افتراق اجزاء بدن فانی و نیست می گردد ، خداوند شما را برای بقاء آفریده نه برای فناء اعمال و وظائفی برای ما مقرر فرموده که سعادت آن نشأه را تامین گردانیم.
و نیز راجع بتحصیل اخلاق نیک و طریق سعادت و اکتساب فضائل و ترقی و تعالی ، ببین در شرع اسلام چه داستانیست وقوع در نقطه وسط بین افراط وتفریط هر صفت و خلقی در فقه اسلام تعیین می شود.
راجع بحقوق ، وظائف زناشوئی ، تربیت اولاد، حق پدر و مادر بر اولاد ، حقوق اولاد بر پدر و مادر، حقوق برادر بر برادر ، حقوق همسایه بر همسایه ، حقوق ملی ، اجتماعی، سیاسی ، حقوق خانوادگی ، حقوق فقراء بر اغنیاء ، حقوق اغنیاء بر فقراء ، حقوق سلطان بر رعیت ، حقوق رعیت بر سلطان ، حقوق خادم بر مخدوم ، حقوق مخدوم بر خادم ، برای هر یک احکامی مقرر فرموده که اگر مراعات شود حق احدی ضایع نمی گرددد. در قسمت زناشوئی قوانینی وضع فرموده که اگر بر طبق آن عمل شود هیچ خللی در نسل پیدا نمی شود و اولادی که در زیر لوای شریعت اسلامی بوجود آید صحیح المزاج و کامل العقل خواهد بود.
برای حفظ الصحه و اعتدال قوای بدنی نیز دستوراتی فرموده که مراعات آن انسان را سالم نگه می دارد.
و نیز برای جامعه از قبیل داد و ستد و طرز معاملات و تشکیل ادارات قضائی ، جزائی ، امور سیاسی ، مالی ، اقتصادی ، قانون مجازات ، اقامه حدود و باقی امور مدنی احکام و قوانینی وضع فرموده که اگر جامعه روی آن میزان تشکیل می شد هیچ نزاعی و خصومتی پدید نمی گردید و اگر هر کس بوظیفه خود عمل می نمود آن وقت افراد بشر در مهد امن و امان زیست می نمودند و دنیا و آخرت خود را اصلاح می کردند و سعادت و کامیابی نصیب ایشان می گردید.
وظیفه مهم پیمبران این است که مردم را بحق و حقیقت آشنا نمایند و طریق بندگی و وظیفه عبودیت بآنها بیاموزند.
در تمام وظایف مخصوصاً در این وظیفه پیغمبر اسلام صلی الله علیه و آله از تمام پیغمبران سبقت یافت و از برای هر عضوی از اعضای انسان عبادتی مقرر فرمود.
قلب و دل آدمی را متوجه بحق ساخت و مکرر در قرآن مجید امر بتدبیر و تفکر نموده ، در اخبار بما ابلاغ فرموده: ( یک ساعت فکر نمودن بهتر است از عبادت شصت سال). زیرا که انسان بواسطۀ تدبر و تفکر و عمل نیکو بمقام انسانیت می رسد.
و نماز را رکن دین و معراج مومن قرار داد و این قدر اهتمام در امر نماز فرمود برای آن که نماز معجونی است که تمام وظائف بندگی را در بر دارد.